Destek ve ders arşivi sitesi...
DESTEK VE DERS ARŞİVİ SİTESİ
Sessiz Lanet v0.1
SESSİZ LANET v0.1
Yine önceden yapmış olduğum bir FPS projesi... Bir çok sorundan dolayı bırakmıştım. Hem de daha v0.1'de... Ama daha sonra yine üzerinde durmayı istiyorum. Öncelikle şunu diyim; oyun grafik bakımından çok fakir. Çünkü senaryo üzerinde yoğunlaşmak istediğimden grafik olayını esgeçmiştim. Ki bu büyük bir hataydı. Ne kadar kötü de olsa bi indirip denemenizi tavsiye ederim. Neyse senaryo ve oyundan biraz bahsedelim.
SENARYO:
Tolga, üniversite eğitimi için şehir dışına giden bir gençti. Yaşı 20’ydi… Üniversitenin ilk senesini başarıyla bitirmişti. Bu sene boyunca özel bir yurtta kalmaktaydı. 2. Sene ise tek başına, başka bir eve çıkma kararı aldı.
Tek başına, şehri dolaşıp ev bakmaya gitti. Okuldan uzakta; ama sakin bir havası olan, kiralık bir evi beğendi. Ayrıca fiyatı da ona uygun gelmişti. Aslında bu kadar güzel bir evin; neden bu kadar uygun bir fiyata verildiğini düşünmüyor da değildi.
Ev gerçekten yemyeşil çimen ve mutlu bir hava veren ağaçlarla doluydu. Zaten yaklaşık 1 km. uzakta bir orman bulunuyordu. Evi tuttu ve eşyaları falan yerleştirdi.
Tatil günün (yaz tatilinin) bitmesine sayılı günler kalmıştı. Zaten bu yüzden tekrar şehir dışına gitmişti. Artık yurttan tamamıyla taşınmış ve buraya yerleşmişti. Zaten buraya alışmak için ve okulların açılmasına çok az bir zaman kaldığı için, ailesinin yanında değildi. Tolga, ilk gününde evi bir güzel gezdi.
Daha sonra biraz dinlenmek için salondaki kanepesine oturdu ve ayaklarını uzattı. Aklına birdenbire çocukluk anıları gelmeye başladı:
“Ah çocukluğu; ne güzel günlerdi!”
Tolga’nın çocukluğu çok iyi geçmişti. Ama o da ne! Çocukluğunda yaşadığı kötü bir anı aklına geldi:
“Bir gün Tolga ve sınıf arkadaşları, okuluyla birlikte orman gezisine – kampına gitmişlerdi (Lisede bu arada.). Her şey çok güzel gidiyordu, fakat akşam oluncaya kadar… Akşam olduğunda herkes uyumuştu. Kendinin kaldığı çadırda; bir kendi bir de çok yakın arkadaşı kalıyordu. Gece yarısında Tolga bir kâbus görüp, uyandı. Arkadaşı çadırda yoktu. Dışarı çıktı ve ormanda, kamptan biraz uzaklaştı. Daha sonra arkadaşını, birisiyle konuşurken gördü. Biraz daha dikkatli baktığında, arkadaşının önünde hiç kimse yoktu. Kendi kendine konuşuyor zannetti, ama öyle değildi:
Arkadaşı: “Lütfen beni rahat bırak artık, lütfen! Sana daha ne verebilirim canımı mı?”
Daha sonra arkadaşının önünde garip bir gölge belirdi. Daha sonra arkadaşı kayboldu ve arkasına baktığında; o gölgenin tam belirgin hali arkasındaydı. Birden cırladı ve uyandı (Hepsi rüyaymış.).
Uyandığında dışarıdan ağlama ve bağırma sesleri geliyordu. Yanında aynı rüyasındaki gibi arkadaşı yoktu. Sabah olmuştu. Dışarı çıktığında polislerin ifade aldığını gördü:
Tolga: “Polislerin burada ne işi var?”
Biraz daha ilerlediğinde ise herkesin bir yerde toplanmış olduğunu gördü. Bu arada arkadaşı hâlâ ortalıklarda yoktu. Topluluğun yanına gittiğinde herkes dehşet verici şekilde tepelerindeki ağaca bakıyorlardı. Tolga da ağaca baktı ve gördükleri karşısında şok oldu; arkadaşı, tepelerindeki ağacın kalın dalına asılmış ve yüzü paramparça olmuş bir şekilde sallanıyordu. Daha sonra cesedi kaldırdılar ve Tolga’nın da ifadesini aldılar. Daha sonra kamp iptal edildi ve herkes evine gitti.
Arkadaşının cenazesinde de içinde bir huzursuzluk vardı. Sürekli aklına o kâbus giriyordu. Bu kâbusu da ailesi de başta olmak üzere kimseye anlatmadı.”
Tolga: “Nasıl oldu? O gördüğüm kâbus neydi? Tüm bunlar hâlâ açıklığa kavuşmadı. İçim hiç rahat değil. En iyisi ben yatak odasına geçip, biraz kestireyim.”
Tolga, yatak odasına geçer ve uyumaya başlar. Rüyasında arkadaşını görür. Sonra da gölgenin kendisine saldırdığını görür. Uzun bir rüya kovalamacasından sonra Tolga uyanır. Gözlerini daha tam açamamış ve bulanık görmektedir. Yattığı bir yatak değil de sanki taş bir zeminde uzanıyormuş gibi gelir kendisine…
Gözlerini yumuşturur ve çevresine baktığında yatak odasında olmadığını anlar. Tolga endişeli bir şekilde:
“Ne oluyor? Neredeyim ben? En son yattığımı hatırlıyorum. Burası da neresi böyle! Rüya mı yoksa değil mi? Ama çok gerçekçi görünüyor...”
